Het vorige verhaal eindigde in Salento. Na dit kleine en rustige dorp vertrok ik naar Medellin; Hallo grote en vooral zeer ontwikkelde stad! Jou zag ik niet aankomen! Het was prima om de hoeveelheid kleren en de behoefte aan goede koffie weer op peil te brengen, maar verder had Medellin weinig te bieden. Ik belandde wederom in een kamer met Sam en Maren, een Nederlands / Duits stel die ik al eerder in Popayan en Salento was tegengekomen. Ons grootste plezier hadden we tijdens het bezoek aan Parque Explora, een sciencemuseum voor kinderen en backpackers die niet heel veel beters te doen hebben. We hebben ons lang kunnen vermaken met alle trucjes!

Omdat we elkaars pad al vaker gekruist waren besloten we om nu samen verder te reizen en wel met een heel duidelijke bestemming; zon! Het regende namelijk in alle plekken waar we in het zuiden geweest waren, en eigenlijk ook alle landen daarvoor. Dus; tijd voor zon, strand en Caribische zee! Sam en Maren waren van plan om naar twee kleine plaatsjes te gaan; Capurgana en Sapzurro. Het zou wat lastig zijn om er te komen, aangezien de dorpjes op de grens met Panama liggen; een gebied wat tien jaar geleden nog als erg gevaarlijk en als een thuis voor de guerrilla's werd beschouwd. Daarnaast leiden er geen wegen heen; de enige manier om er te komen is een boot. Klinkt aanlokkelijk toch?
Na een ellendige busreis van 10 uur kwamen we in Turbo aan, de plek waar we de dag daarna de boot zouden nemen. In Medellin hadden we al verhalen gehoord van mijn vrienden Con en James die ik in Antarctica ontmoet had, zij kwamen net van deze plekken vandaan en waren helder over de boottocht; een pleziertochtje zou het niet te noemen zijn. Ze hadden niet overdreven; de boot klapte met grote kracht op de golven en een paar uur later en een hernia verder waren we dan in Capurgana. Een klein plaatsje recht aan zee, waar we eindelijk een paar dagen konden genieten van de zon (blij!!!), mooie strandjes en warm zeewater. Na een paar dagen trokken we iets verder het land in, naar Sapzurro. Ook aan zee en alleen een heuvel verwijderd van Panama, we hebben dan ook in beide landen aan het strand gelegen. Daarnaast hebben we nog een nachtje in Panama geslapen in een ‘indianendorp'; een plek vol met hutjes aan het strand en in de jungle waar een soort van inheemse bevolking woont. Een paar maanden per jaar komen hier gigantische schildpadden aan land om hun eieren in het strand te leggen en die gingen we 's nachts bekijken. Waar ik dacht dat er gewoon een groot rotsblok op het strand lag bleek dit een schildpad te zijn, al leek het meer op een vage afstammeling van een dinosaurussoort, zo enorm groot! We zagen hoe zij haar eieren legde en ze later ingroef, om daarna rustig naar zee terug te keren en in het donkere water te verdwijnen. Erg mooi en indrukwekkend!

Na een week blij te zijn geworden van de zon vertrokken we weer, op naar de volgende plaats aan de kust! De boottocht terug was nog erger; het begon met wat opspattend water en een kwartier later was iedereen tot aan zijn ondergoed doorweekt. Vervolgens begon de boot weer te klappen (lees; hernia), toen ging het ook nog hagelen (lees; auw), toen besloot de wind zich van zijn beste kant te laten zien (lees; koud) en alsof moeder natuur nog niet haar hele trukendoos open had getrokken eindigde het met alles tegelijk. Afin, je moet er wat voor over hebben om mooie en afgelegen stranden te zien! Na al die ruige reistijd was het hoog tijd voor wat ontspanning, dus een paar dagen doorgebracht in Tolu in een prettig relaxt hostel. Een tochtje gedaan naar nog meer stranden met enorm groen en helder water, om bij te komen van de voorgaande stranden...

Na Tolu vertrokken we naar Cartagena, volgens sommigen een van de mooiste steden van Zuid Amerika. Dit konden we niet helemaal ontkennen; er zijn veel historische gebouwen, 's avonds is alles mooi verlicht en de luxe elite die vanaf de cruiseschepen komt vanuit de VS, kan hun hart ophalen. Maar daarnaast was het ook heet, bomvol met toeterende auto's, toeristen en hoge flatgebouwen. Wederom een stuk meer ontwikkeld dan mijn verwachtingen en ondanks dat het altijd even prettig is om weer beschaving te zien na een tijd reizen zijn we na een paar dagen weer vertrokken richting strand. Maar, niet na een gratis tochtje city sight seeing mee te hebben gepakt. Alhoewel dit een beetje een omgekeerde wereld bleek te zijn; in plaats van dat wij de bezienswaardigheden bekeken, bleken wij de bezienswaardigheid te zijn. Het ‘hop on, hop off' principe was volledig nieuw in deze stad en waar wij reden pakten mensen hun camera. Ook weer eens wat anders!

Het strand waar we heen vertrokken heet ‘Playa Blanca', je kan je er dus iets bij voorstellen. Ook kwamen hier veel Colombiaanse toeristen; een beetje ordinair volk met veel nepblond haar, een volledige make up handel opgesmeerd en weinig echte onderdelen aan hun lijf. Geeft behoorlijk wat voer tot mensen kijken kan ik je vertellen! Na een paar dagen besloten we dat we genoeg zout tot ons genomen hadden en vertrokken we weer terug naar Cartagena. Hier zijn we nog twee dagen geweest om alle moderne behoeftes te vervullen (lekker eten, bioscoop en casino) en daarna vertrokken Sam en Maren voor een paar dagen naar een ander dorp en nu bevind ik me in Taganga. Zij komen hier over een paar dagen weer aan en vanaf hier gaan we verder op zoek naar meer goede stranden. De ‘Caribbean Fever' heeft zijn intrede gedaan!

Nieuwe foto´s zijn te zien in het album ´Colombia´; http://www.facebook.com/media/set/?set=a.1741722583647.2090040.1256164210&l=473249f23e