Help! De tijd gaat zo snel, ik ben alweer bijna 7 maanden weg! Maandenlang loop ik met de tickets voor Paaseiland in mijn tas rond, denkende dat het nog jáááren duurt voordat ik daar eindelijk heen kan... En nu ben ik alweer terug!

De laatste maand is echt heel snel voorbij gegaan, vooral het door het bezoek van Guido en Christel. Nadat zij genoten hadden van Machu Pichu zijn we verder gereisd van Cusco naar Arequipa. Hier was hun plan om de Colca Canyon trekking te lopen, de trekking waarbij ik vorige keer samen met Sofie gruwelijk ziek was geworden. Ik heb ze dus uiteraard enorm veel plezier gewenst en heb zelf nog een aantal dagen van de stad genoten. Toen ze terug waren zijn we nog het klooster ingegaan, om tijdens de tour tot de conclusie te komen dat Christel en ik vooral erg blij waren dat we in deze tijd leven in plaats van 100 jaar geleden.

Na Arequipa was het tijd voor een nieuw land, dus op naar Bolivia! Wederom deden we Copacabana aan en het idee was dat zij vanuit daar verder Bolivia in trokken en ik terug ging naar Lima. Maar we vonden onze tijd samen nog veel te kort en wilden helemaal nog geen afscheid nemen... verrassing, dan maar mee naar de zoutvlaktes! En zo bevond ik me vier maanden na de eerste keer nogmaals op een natuurwonder in Bolivia. Dit keer was het regenseizoen waardoor het water op de vlakte lag. Dit in combinatie met het wit van het zout en het licht van de zon was een prachtig gezicht. We hebben dan ook ongelooflijk genoten van de driedaagse tour; we reden op de zoutvlakte, zagen prachtige uitzichten, een mooie zonsondergang, gekleurde lagunas en ondertussen genoten we vooral van elkaars gezelschap. Het was heerlijk om weer even met mensen te zijn die me door en door kennen en met wie ik grapjes kan maken wat ik niet met iedereen kan. Aan een half woord hadden we genoeg en we wilden alle drie dezelfde dingen. Wederom een moment om te realiseren hoe blij ik mag zijn met een vriendengroep zoals we die thuis hebben!

Met tranen in ons ogen, of eigenlijk rollend over mijn wangen, namen we afscheid van elkaar in Uyuni. Zij gingen nog een paar dagen doorbrengen in Bolivia en voor mij was het tijd om weer richting Lima te gaan. Vanuit daar ging mijn vlucht naar Paaseiland en die wilde ik natuurlijk niet missen!

En maar goed dat ik die niet gemist heb, want bijzonder was het! Na een vlucht van een uurtje of vijf over alleen maar zee (de digitale kaart op de tv's in het vliegtuig was dan ook voornamelijk blauw) kwam ik 's ochtends rond half 6 aan op Paaseiland. Pikkedonker en stromende regen. ‘Welcome on our beautiful tropical island!' Met een verregende bloemenkrans om m'n nek stapte ik achter in de bak van een pick-up truck en werden we naar de camping gereden. Jawel, een camping. Want kamperen lijkt zo leuk, op een tropisch eiland... Traditioneel getrouw dus de tent opgezet in de regen (nu kampeer ik toch zeker al een jaartje of 15 en alle vrienden kunnen het beamen; tenten zet je ALTIJD op in de regen!) en toen ben ik nog maar een paar uurtjes gaan slapen, dat leek me nog het beste idee van de dag...

Toen ik een paar uur later wakker werd was het gelukkig al een stuk droger en kwam de zon langzaam door. En het moment dat ik toen mijn tentje open ritste was er een uit duizenden... Recht voor me de zee, exotische bloemen naast me en een Moai (de naam voor de beelden) midden op de camping. Ja hoor, welkom op Paaseiland!

Een paar ANWB feitjes; Het eiland is qua oppervlakte zo groot als Texel en het is het meest geïsoleerde eiland ter wereld. Er is precies één dorpje (formaatje Galder) en dat zit vol met restaurantjes, surf en duikscholen en toeristische winkeltjes. Alleen in het dorp zijn de wegen geasfalteerd, buiten het dorp gaan er een paar zandwegen langs de kust en een paar midden door het eiland. Overal lopen wilde paarden rond, al zijn ze misschien niet meer zo wild te noemen als ze hun hoofd door de open autoruit heen steken op zoek naar eten... Er zijn een paar strandjes, maar doordat het een vulkanisch eiland is, zijn er vooral veel rotsen te vinden. Dat geeft het eiland een rare sfeer, aan de ene kant heel exotisch door de witte stranden, blauwe zee, palmbomen en gekleurde bloemen, maar aan de andere kant een rauwe en harde rotsachtige omgeving.

Samen met een Frans stel huurde ik een auto en zijn we twee dagen rondgereden. We zijn naar de zonsopgang gaan kijken en naar de plaats waar de Moai gemaakt werden. Moai is het ‘Rapa Nui' woord voor beeld, Rapa Nui is de taal die de inwoners spreken. Nog steeds is er geen zekerheid waarom de beelden gemaakt werden, maar de meeste theorieën geven aan dat zij gemaakt zijn om bepaalde goden te plezieren. De Moai waren een stuk groter dan verwacht, en pas toen ik er recht voor stond begreep ik de ophef over de onduidelijkheid hoe ze ooit vervoerd zijn. Ze werden namelijk gemaakt vanuit de rotsen en zijn daarna naar verschillende plekken op het eiland gebracht. Ik zal niet meer zo snel klagen over een te zware rugzak...

Aangekomen op een strandje besloten we te lunchen bij een strandtentje waar twee zussen de tent runden. Beide rond de 50 en nogal ‘zware botten', ze moeten toch ruim over de 120 kilo hebben gewogen. Per persoon. Ze hadden een hoop verhalen en uiteindelijk hebben we de rest van de dag bij ze doorgebracht. Ze zouden van die perfecte irritante thuiszorg cliënten zijn, alle hulp nodig hebben die de thuiszorg kan bieden, maar waarschijnlijk niks willen aannemen. Haar pillen pakte ze uit haar schort voor de maaltijd, om ze naast haar bord weg te zetten en er niet meer naar om te kijken. Ze maakten me aan het lachen en hadden praat voor tien, maar ergens hing er een soort cynische en trieste sfeer om ze heen. Het leven op het eiland was voor hen duidelijk niet zachtaardig geweest...

Een van mijn laatste dagen bracht ik door met een wat ouder echtpaar uit de Verenigde Staten. We gingen met een inwoner snorkelen, vissen en barbecueën. Zo gezegd zo gedaan; na een tijd gesnorkeld te hebben en de meest prachtige vissen voorbij te zien hebben gekomen kregen we honger dus ja hoor, het waren diezelfde prachtige vissen die op de barbecue belandden... Althans, de kleintjes maakten we schoon, (lees; met je wijsvinger de ingewanden eruit pulken, met een mes de kop eraf snijden en met je nagels de huid eraf rukken) doopten we in citroensaus en wasabi saus en zowaar; de meeste verse sushi ooit!

De groteren werden met schubben, ogen, vinnen en al op het rooster gelegd en konden we na een tijdje uitlepelen. Ondanks dat ik even over mijn Albert Heijn generatiekloof heen moest stappen was het echt leuk om te doen en vooral erg lekker!

Na het eten kon er weer gesnorkeld worden, dit keer tussen de reuzenschildpadden! Echt geweldig om tussen die beesten door te zwemmen, ik heb mijn tenen krampachtig ingehouden maar ze tonen echt totaal geen interesse in je. Ze zwemmen rustig onder je door en je kan zonder moeite je handen op hun schild hebben hangen. Voor mij toch wel de meest bijzondere ervaring die het eiland te bieden had! Op het einde kwam er ook nog een blowfish langs; zo'n vis die zichzelf opblaast als je hem aanraakt. Met dank aan die vis kwam ik daar bijna ter plekke aan het eind van mijn leven, hoe kan ik nou niet lachen als je er al zo uitziet en jezelf maar blijft opblazen? Ja, dan komt er wel water in je snorkel....

De laatste avond liep ik nog een rondje langs de kust en op het strand waren een aantal mannen aan het barbecueën. Ik moest weer vis komen eten (zo zwaar allemaal) en dit werd een geweldige avond. Zoals het een echte zeebonk betaamt bespeelden ze de accordeon met getatoeëerde armen en zongen ze uit volle borst. Met wat biertjes, een vuur en een prachtige zonsondergang was dit een geweldige manier om een geweldige week af te sluiten. Dat plekje midden in de zee heeft een plekje in m'n hart!

Ik wil jullie ook nog even bedanken voor de hoeveelheden leuke reacties, iedere keer weer leuk om ze te zien verschijnen! Next time from Colombia!

Foto's van de trip met Guido en Christel zijn te zien in; http://www.facebook.com/album.php?aid=2071743&id=1256164210&l=cfed0c7496
Foto's van Paaseiland zijn te zien in; http://www.facebook.com/album.php?aid=2085976&id=1256164210&l=40222e99ec