De dag dat ik het vorige verhaal heb geplaatst vloog ik 's avonds naar Buenos Aires. Daar zag ik Cat weer en bracht ik een paar dagen door voordat we naar het noorden vertrokken. Ik kon m'n draai niet echt vinden in BA, Antarctica zat nog vers in mijn gedachten en ik vond het veel te druk, te warm en te oppervlakkig. Gelukkig gingen we na een paar dagen weer door, op naar de watervallen van Iguazu! Deze watervallen liggen op de grenzen van Argentinië, Paraguay en Brazilië en er komen veel toeristen op af. Dat is niet voor niks, de watervallen waren ongelooflijk! Ze zijn zo groot en indrukwekkend dat je er een paar dagen voor nodig hebt om alles te kunnen zien. Na een paar dagen daar doorgebracht te hebben gingen we ieder onze eigen kant op; Cat vertrok weer terug naar Buenos Aires en ik ging richting Paraguay. Begin maart komen Guido en Christel me opzoeken in Peru en Bolivia dus ik zocht een makkelijke en goedkope manier om richting Lima te reizen. Paraguay is niet echt bekend als toeristische trekpleister, maar wie weet lagen er wel wat verrassingen op me te wachten... En dat bleek zeker te kloppen! Bij de grens heb ik voor het eerst een agent omgekocht, was persoonlijk erg trots op deze backpacker eigenschap! Ik had namelijk geen ‘entry' stempel gekregen, maar zonder deze stempel zou ik ook het land niet meer uitkomen... Dus de volgende dag weer terug naar de grens gegaan en voor 100.000 Guarani (toch zeker zo'n 14 en een halve euro) alsnog een stempel geregeld.

Vervolgens belandde ik in Encarnación, waar het carnaval bleek te zijn. Ik had daar niet echt hoge verwachtingen van, maar dat bleek onterecht te zijn! Overal in de stad was muziek te horen, en vreemd genoeg is sneeuwspray een veel gebruikte traditie bij het carnaval. Een zoektocht naar een restaurant bezorgde me al een natte outfit, want als enige toerist was ik een makkelijk doelwit... Gelukkig waren de sprays op straat te koop en maakte ik snel veel nieuwe vrienden door samen met wat jongeren de auto's te besneeuwen... Dat bracht toch wel een beetje het gemene kind in me naar boven, had er verdacht veel plezier in!

's Avonds was de officiële parade en ook dat bleek mijn verwachten enorm te overtreffen. Stel je carnaval in Rio voor en het was vergelijkbaar... Veel ‘bare flesh' zoals de Lonely Planet het mooi omschreef, sambamuziek, sneeuwspray en urenlang dansen op de tribunes... Wellicht dit jaar zonder de Dikdakkers, maar ik had er erg veel plezier in! Er bleek een ‘Hollandse' wagen te zijn, het thema snap ik nog steeds niet helemaal, maar toen de dansers doorhadden dat ik uit Nederland kwam (met dank aan alle mensen om me heen die dat naar de wagen schreeuwden) werd ik uitgenodigd om mee te dansen... De legging onder mijn rok moest uit, ik kreeg hakken aan van een ander en ik had teveel shirts aan, maar na een volledige glitterspraybus op me te hebben leeggespoten was ik dan toch goedgekeurd! Het was echt enorm leuk om dat te doen, een bijzondere ervaring! Gelukkig duurde deze ervaring niet de hele parade lang, na vijf maanden slippers zijn hakken een soort marteling... Maar wel leuk!

Na nog een avond carnavallen besloot ik de bus te nemen naar de hoofdstad Asunción, kijken wat daar te doen was. Vooral de zon was daar druk bezig, het was 42 graden! Ik was niet heel functioneel daar, heb gezien wat ik volgens de reisgids behoorde te zien en verder heb ik vooral het zwembad in het hostel héél goed verkend... moet ook gebeuren!
Na een paar dagen Asunción was ik klaar voor de lange reis naar La Paz, terug naar de hoofdstad van Bolivia. Helaas bleek dit een stuk lastiger dan gepland... Ik vertrok zaterdagavond vanuit Paraguay en kwam zondagnacht aan in Santa Cruz, een andere stad in Bolivia. Onderweg bleek dat het zo enorm geregend had dat er overal overstromingen waren waardoor de bus regelmatig moest wachten of een andere route moest nemen. Aangekomen in Santa Cruz kon ik wel meteen een bus nemen naar Cochabamba, maar vanuit daar reed weer niks naar La Paz. Afin, uiteindelijk heeft het me 64 uur gekost om er te komen, maar ik was er!

In La Paz bleken een aantal mensen rond te lopen die ik eerder ontmoet had tijdens mijn reis, dus na een paar dagen gezellige etentjes en leuke feestjes kon ik dan eindelijk naar Lima, eindelijk kwamen mijn lieve vrienden aan! Na wederom een busreis en een nachtje rust was ik uiteraard veel te vroeg op het vliegveld. Na een uur wachten had ik al 100 twijfels in mijn hoofd gehaald; was dit het enige vliegveld in Lima? Zit ik een uur verkeerd? Heb ik ze al gemist? Maar nee hoor, uiteindelijk kwamen ze dan toch de deuren door en na een paar traantjes kon de reis samen dan echt beginnen!

Na een paar dagen rusten en bijkletsen in Lima vertrokken we naar Huancachina waar we weer een dagje sandboarden boekten. Voor mij de tweede keer net zo leuk als de eerste, nog steeds super om met grote snelheden van een veel te hoge zandduin af te glijden! Ondertussen zijn we in Cusco belandt, vanuit hier gaan Guido en Chris Macchu Picchu bezoeken terwijl ik mijn uitgaven hier beperk door vooral lekker te niksen en te lezen... Heerlijk om weer met ze samen te zijn! Pas nu we weer ouderwetse grapjes maken, heerlijk inhoudsloze tijdschriften kunnen afzeiken en elkaar kunnen vervelen realiseer ik pas hoe erg ik vrienden gemist had... Ik geniet van iedere minuut!

Nieuwe foto's zijn te zien in het album van Argentinië, Uruguay en Paraguay; http://www.facebook.com/album.php?aid=2075497&id=1256164210&l=8df5672852 en Peru: http://www.facebook.com/album.php?aid=2067804&id=1256164210&l=62f9f22127