Het sandboarden was top! Ook al was het niet echt sandboarden te noemen, dan zou je namelijk blijven staan op je boardje. Dat was niet echt een optie, een ‘heuvel' van 300 meter steil naar beneden sandboarden is namelijk niet iets wat wij dagelijks doen, dus was het de bedoeling om op je buik op het board naar beneden te glijden. Car en ik hadden even onze rationele twijfels (brandwonden, geen mogelijkheid tot remmen, laat staan sturen...) maar terwijl wij deze aan het overdenken waren sprong naast ons een man van toch zeker in de 60 met een oerkreet op zijn board en ging in volle vaart naar beneden, dus toen konden wij natuurlijk niet achterblijven!
Na een middag buggy rijden (Daan, hier nog een keertje doen met z'n allen? ;)) en naar beneden kletteren namen we een welverdiende duik in het zwembad van het hotel en hebben we genoten van wat Huacachina te bieden had.

Na een paar dagen te hebben genoten van de zon en de rust hebben we de bus genomen naar Nasca. Daar liggen de Nasca Lines; honderden figuren gemaakt van lijnen in de grond. Hoe deze ooit gemaakt zijn met beperkte middelen is nog steeds een raadsel en omdat de figuren zo enorm groot zijn is de beste manier om ze te zien een vliegtuig nemen en eroverheen vliegen. Helaas zijn er de afgelopen weken wat ongelukjes gebeurd met dodelijke afloop waardoor de prijzen nu omhoog waren geschoten. Na een hoop onderhandelingen hebben we een tour geboekt met een taxi naar verschillende uitkijkpunten wat een beetje een anti climax bleek. Wat je ziet zijn lijnen in de grond, niet meer en niet minder! De meningen verschillen over de indrukwekkendheid van dit verschijnsel, laten we het erop houden dat het niet echt onze dag was!

Na de lijnen hebben we meteen de nachtbus gepakt naar Arequipa. Dit bleek een mooie en schone stad te zijn en we hebben dan ook de portie sightseeing en musea gehad! We zijn een dag gaan raften en de dag daarna vertrokken we voor de trekking door het Colca Canyon. De planning was een tweedaagse trekking; de eerste dag 7 uur lopen, slapen in een oase en de tweede dag 3 uur lopen maar dan steil naar boven. De eerste dag ging prima en was in een prachtige omgeving, tussen de bergen en de condors. De oase was ook prachtig, een duik in het zwembad was heerlijk na een dag lopen tussen het stof! Helaas was er ergens tijdens die dag iets mis gegaan met soep, zon of water (de oorsprong is nog niet helemaal bekend) maar Sofie en ik hebben de nacht niet in bed doorgebracht maar op / naast / boven het toilet. Na geen slaap en geen energie meer over besloten we samen met wat anderen zwak/ziek/misselijken de dag daarna de tocht omhoog met behulp van ezels te doen. Wel behoorlijk tegen ons principe (je kwam nog net niet met je benen op de grond) maar lopen was echt geen optie in onze conditie. Al met al goed boven gekomen en na een toeristische route weer terug beland in Arequipa. Daar nog even Halloween meegepakt (carnaval zonder de hoempapa) en welverdiend uit eten geweest met de drie Nederlandse jongens waarmee we de trekking hadden gelopen.

Car en Sofie zijn de dag daarna naar Copacabana vertrokken, ik naar Cuzco. Dat ligt voor mij meer op de route, anders zou ik nogal op en neer rijden aangezien ik volgende week naar Copacabana ga. In Cuzco weer wat mensen ontmoet die ik in Ecuador heb leren kennen en met hen een paar dagen de stad verkend. Behalve uiteraard Macchu Picchu liggen hier vele Inca ruines die we zijn gaan bekijken. Car en Sofie kwamen een paar dagen later aan en in Cuzco hebben we een tijdje genoten van het heerlijke hostel, de pisco sour en het nachtleven van Cuzco, samen met de Nederlandse jongens die we in Arequipa ontmoet hadden. Na een paar dagen relaxen werd het tijd voor een van de zeven wereldwonderen; Macchu Picchu! Aangezien we niet veel voelden voor een trekking van een aantal dagen besloten we de route in twee dagen af te leggen. Eerst een stuk met de bus, dan een wandeltocht van een paar uur waarna we in Aquas Calientes aankwamen. Vanuit dit dorp tussen de bergen vertrekken de routes naar Macchu Picchu. Hier hebben we overnacht en de volgende ochtend vertrokken we met de bus naar boven. We wisten niet heel goed wat we konden verwachten; uiteraard zou het mooi zijn, maar zou het overspoeld zijn met toeristen? Zou het stiekem niet gewoon een stapel stenen zijn? Eenmaal aangekomen duurde het even voordat we konden zeggen wat we er precies van vonden. Het was groot, maar niet gigantisch, het was mooi, maar nog niet adembenemend. Er hing een goede sfeer, maar het aantal toeristen wist die sfeer toch iets te verpesten... Maar toen kwamen we terecht bij Waynapicchu, een hoge berg waarop ook een ruïne staat. Deze berg is te beklimmen (vanuit een 6 jarige bron begrepen dat het 1267 treden waren) en vanaf deze berg is het uitzicht ineens wel gigantisch en adembenemend. Je ziet het oude Inca rijk liggen en kunt je er ineens weinig bij voorstellen dat hier ooit mensen woonden...

Al met al een prachtige dag gehad en erg genoten. Ik was blij deze ervaring met vriendinnen uit Nederland te kunnen delen! Vanavond gaan we het afscheid van mijn geweldige reisgezelschap vieren met een laatste avond stappen, zij gaan nog even de jungle in en daarna helaas weer richting Nederland. Ik vertrek binnenkort weer, op naar het volgende land!
In verband met het hebben van een geweldige reis en veel plezier kan het zijn dat ik wat minder vaak een verhaaltje plaats!Geen nieuws is goed nieuws!

Nieuwe foto's zijn weer te zien op http://www.facebook.com/album.php?aid=2067804&id=1256164210&l=62f9f22127!