Zowaar alweer twee weken weg. Ze zijn echt omgevlogen, aan de ene kant heb ik het gevoel alsof ik hier al maanden ben, aan de andere kant dreunen de meezingers van m'n afscheidsfeestje nog in m'n hoofd.

Na het ongezellige en bagageloze hostel ben ik naar een ander hostel gegaan, waar het stukken vrolijker was. Meer mensen, meer uitzicht, minder blote voeten en meer sfeer.
Vanuit die uitvalsbasis heb ik Quito goed verkend. Het oude gedeelte is bekeken, het nieuwe gedeelte is leeg geshopt, de basiliek is beklommen, de ecuador is bewandeld en de kabelbaan is afgevinkt. Met gevaar voor eigen leven in taxi's gezeten, Grand Theft Auto in real life!
Na anderhalve week van Quito genoten te hebben ben ik vertrokken naar National Park Cotopaxi, een park waarin een aantal vulkanen liggen. Hier verbleef ik in een soort boerderij, een hostel dat voor zijn eigen eten, dieren en land zorgt. Het ligt ook volledig in de middle of nowhere, dus veel andere opties zijn er niet... Ik heb de vulkaan (min of meer) beklommen, helaas deed de hoogteziekte zijn intrede. Ook niet heel raar op bijna 5000 meter, maar toch jammer dat de gletsjer net niet behaald is! Vanuit Cotopaxi na een paar dagen door gereisd naar Latacunga samen met een ander Nederlands stel. De planning was om daar één nachtje te blijven om de dag daarna weer door te reizen, maar zoals zoveel in Zuid Amerika liep het niet zoals gepland!

In Latacunga aangekomen bleek het namelijk ‘Mama Negra' te zijn. Dit festival eert de ‘Virgin de las Mercedes'; zij zorgt ervoor dat het dorp niet getroffen wordt door de vulkaan Cotopaxi. Of ze haar werk goed doet vraag ik me af, de stad is namelijk al drie keer door de vulkaan getroffen... Maar dat hinderde de feestvreugde niet! De optocht bestond uit muziekfanfares, dansgroepen en een heleboel andere rare figuren. Ieder deel van de optocht begon met een man die een gespietst varken op zijn rug had. Dit varken was opgereten en volgehangen met flessen drank. Om het varken heen zaten vlaggen van Ecuador, flessen drank en andere gespietste dieren. Na deze man die letterlijk een zware taak had volgden de muziekgroepen. Tussendoor liepen mannen verkleed als donkere vrouwen (de Mama Negra's), die je op een of andere manier ‘reinigden'. Dit deden ze door een alcoholische drank over je heen te gooien, subtiliteit is hierbij niet bekend!
Iedereen bied je drank aan, en ondanks het feit dat ons geadviseerd was het niet te nemen (het zou nogal sterk zijn) was niet nemen geen optie. Flessen werden tegen je mond gedrukt, pollepels werden leeggegoten in je mond en shotjes hadden toch echt de hoeveelheid van een goed vol glas... Twee uur verder hadden we het ineens niet meer koud en konden onze voetjes de ritmische klanken niet ontwijken... Al met al een erg leuke en bijzondere avond die, in ieder geval voor mij, resulteerde in een extra nachtje Latacunga!

Morgen vertrek ik dan echt met de bus naar de kust, om daar even het strandleven op te zoeken. Langzaamaan begin ik me helemaal te vinden in de reisstemming; alles op het gemak, mañana mañana en genieten van alles... Mijn reisplannen veranderen ongeveer drie keer per dag en ik wil steeds meer gaan bekijken. Ik ontmoet iedere dag nieuwe mensen en geniet iedere dag van het landschap om me heen. Ik hoop dat het zo nog lang mag duren!

Binnenkort weer een nieuw verhaaltje met nieuwe foto's! Het plaatsen van foto's op deze site gaat helaas te langzaam, vandaar dat ik ze vanaf de volgende keer via een link zal laten zien. Extra fotoruimte is erg goed bedoeld maar dus niet nodig!

Dank voor al jullie reacties, erg leuk om te lezen!

Hasta Luego!

http://www.facebook.com/album.php?aid=2056721&id=1256164210&l=e53525734b