Na nog een paar koude dagen in San Cristobal moest ik er dan toch aan geloven; back to the heat! Op naar Palenque, een kleine plaats in de jungle (tevens ook naast de weg) waar wederom Maya ruines te vinden waren. De ruines zelf waren al indrukwekkend, maar de setting waarin ze zich bevonden was helemaal materiaal om je ogen uit te kijken. Het grijs van de ruines steekt sterk af tegen het felgroen van de omgeving en het geluid van watervallen werkt erg rustgevend. Daarnaast kun je met wat geluk wat aapjes zien terwijl je je in vroegere tijden waant en vervolgens kun je ook nog wat watervallen in de omgeving bezoeken. Alhoewel ze door het regenseizoen bruin zijn in plaats van het normale blauw, waren ze niet minder indrukwekkend. Je kan als toerist kiezen of je in Palenque ‘het dorp' verblijft of ‘midden in de jungle' (de meningen verschillen over het ‘midden' gedeelte van deze zin). ‘Midden' is natuurlijk veel leuker maar na een gezellig diner met een paar biertjes zaten we elkaar als vrouwen in de slaapzaal angstig aan te kijken. Dat waren wel heel veel geluiden, fladderende dingen in de kamer en een raar en ondefinieerbaar 26 potig gevaarte in het toilet.... Weer naar buiten voor nog wat meer biertjes en wat minder slaap. Het mag dan wel naast de weg liggen, 's nachts voelt het toch echt als ‘midden'!

Alsof ik nog niet genoeg ruines gezien had, was het een week later tijd voor weer een andere Maya site, maar dit keer wel één van de huidige 7 wereldwonderen; Chitzen Itza. Aangezien Machu Pichu mijn enige en laatste wereldwonder ervaring was lag mijn verwachting hoog, maar blijkbaar hoeven ze niet allemaal even mooi te zijn. De ruines waren indrukwekkend, maar in tegenstelling tot Palenque was het terrein afgeladen met toeristen en mocht je geen van de ruines beklimmen of van binnen bekijken. Na een paar uur hadden we het dan ook wel gezien en vertrokken we weer terug naar ons heerlijke hostel waar we terug gingen naar waar we het beste in waren; hangen bij het zwembad met een tijdschrift, een biertje en goed gezelschap. Ik waardeer het enorm dat zoveel van jullie zeggen hoe dapper het is dat ik dit toch allemaal doe maar geloof mij, zulke dagen kan iedereen volhouden! Na alle ruines en het cultuuroverschot was het weer tijd voor iets luchtigers; beachtime! Op naar Tulum, een populaire badplaats aan de Caribische kust. En hier werd voor het eerst duidelijk dat het vakantieland nummer één is voor de Amerikanen... Hallo luidruchtige mensen met rolkoffers! Er is helemaal niks mis mee, maar het is even wennen na alle tijd in Zuid Amerika. Het toerisme hier is heel anders ingericht; de onbezochte pareltjes zijn niet te vinden, overal zijn restaurants en hotels en je kan werkelijk een tour nemen naar alles wat maar enigszins interessant kan zijn. De bussen zijn voor je geregeld, mensen spreken ineens weer Engels en ‘authentieke' plaatsen zijn uitgestorven. Dat maakt het tot een makkelijk bereisbaar land en dat zorgt er weer voor dat er ineens een heel anders soort toeristen op af komt; samengevat de krultangtrutjes of ADO supporters zoals ze liefkozend genoemd worden onder de lange termijn reizigers. Mensen die hier voor een paar weken zijn en dus hun koffer totaal anders inpakken; jurkjes, hakken en krultangen. De sfeer wordt daardoor ook weer anders, er wordt veel gefeest en iedere dag dronken op het strand hangen blijkt iets heel stoers te zijn. Aan de andere kant zijn er zoveel mensen rond je heen dat je rustig kunt kiezen met wie je tijd doorbrengt, en gelukkig zijn er ook een hoop leuke mensen te vinden! Zo onder andere een stel uit Australië die ik in Merida had leren kennen en met wie ik ook naar Tulum ging. Tulum was goed voor een paar dagen strand hangen, een aantal onderwater grotten bekijken, snorkelen met schildpadden, wat ruines bekijken en een dagje rondfietsen. Omdat onze goedkope kamers nogal heet en mugrijk waren besloten we een nachtje op het strand door te brengen met z'n allen, hoort er toch een keer bij op reis!

Na Tulum door naar Cancun, een stad die in mijn oren altijd erg exotisch klonk als je dat op tv hoorde... naïef zeg je? Neuh, amper! Het bleek een soort mix van Renesse en Scheveningen te zijn, maar dan een graad of 25 warmer. Het strand bomvol met luidruchtige Amerikaanse toeristen, harde herrie muziek, belachelijke prijzen en mensen die je continu iets willen verkopen. Nee, dan Isla Mujeres; een klein eilandje ongeveer een uurtje van Cancun af. Bob Marley op een prettig volume door de speakers, een taal waarin de woorden ‘stress' en ‘haast' niet bestaan en waarin de dagelijkse activiteit vooral bestaat uit niets doen. 's Ochtends yoga lessen op het strand, 's middags een boekje lezen op het strand en 's avonds een coco cocktail drinken aan de bar op het strand... en dat allemaal met een temperatuurtje van 28 graden. In de maanden mei tot en met september kun je hier een bijzondere activiteit doen; snorkelen met walvishaaien. Deze haaien komen in die maanden naar deze omgeving om plankton te eten en terwijl zij hun soms 18 meter lange lijf vol krijgen, kun je daar tussendoor snorkelen. Dit hebben we uiteraard gedaan, en wat een geweldige ervaring was het! De beesten komen recht op je af en gaan pas op het laatste moment een andere kant op. Daarnaast krijg je soms nog een zwiep van de staart, het bordje ‘pas op, zwenkt uit' ontbreekt... het was een beetje eng maar vooral heel gaaf om te doen, weer een nieuwe ervaring op het lijstje van hoogtepunten erbij!

Na de week op het eiland die aanvoelde als een soort vakantie tijdens het reizen (wees gerust; ik besef me heel goed hoe dit klinkt...) is het bijna tijd om weer afscheid te nemen van Mexico, tijd voor het land wat bovenaan op mijn wensenlijstje staat sinds lange tijd... Het land van de rum, sigaren, oude auto's en Fidel; tijd voor Cuba!

Nieuwe foto's zijn te zien in het album van Mexico; http://www.facebook.com/media/set/?set=a.1910143354061.2099020.1256164210&l=58bc07a69d&type=1